18 augustus:

Ook vandaag is het ontwaken een beetje teleurstellend. Alles ziet grauw en grijs, en een dik wolkenpak sleept bijna over de grond. Toch laten we ons niet ontmoedigen. Het is hier onze laatste dag ter plaatse en die willen we niet verprutsen door te niksen. Na het ontbijt maken we ons startklaar en rijden met de wagen richting Obertauern. Moest de dag volledig in regen vergaan, dan wordt het een rondrit, maar alleen maar bewolking of lichte regen zal ons niet beletten om toch nog eens de hoogte te kiezen en daar onze laatste wandeldag te vullen.
De rit naar Obertauern is in elk geval prachtig en ginds zien we wel waar we terecht komen.
Hoewel we ervoor vrezen, dat de Grünwaldkopfbahn bij dit wankel weer wellicht zal stilliggen, als we er naderbij komen zien we de zeteltjes rustig de hoogte inschuiven. Dat is al een meevaller, zo geraken we in elk geval boven. Moest het later slechter worden en de kabelbaan wordt stopgezet, dan moeten we te voet afdalen, maar dat is niet echt een ramp.
Moeiteloos brengt de stoeltjeslift ons in geen tijd naar het bergstation.

Na weinige meters staan we al aan de Grünwaldsee. Hier loopt ook een kudde paarden rond, en 't zijn "speciallekes", waren het honden, dan zouden het Dalmatiërs zijn, met hun gevlekte huid, maar dit paardenras is ons niet bekend.

We zetten onze wandeling verder en komen voorbij de Krummschnabelsee. Ze ligt tussen de almen, een klein stukje van de wandelweg af. Op de terugweg zullen we ze eens van dichterbij gaan bekijken.

Ook wollegras gedijt hier volop.

We naderen nu de Dikt'n Alm en vinden ook koeien op onze weg.

Ondertussen is het bijna middag en gaan we op de Dikt'n Alm meteen iets eten en drinken.

Alvorens de terugweg aan te vatten wandelen we nog een stukje verder naar de Seekar. De omgeving spreekt ons wel aan en straalt rust uit. Hier werd vroeger koper en zilver ontgonnen en een kleine hut is hiervan, samen met een infobord, een laatste getuige. Roodachtige vlekken op de grond verwijzen naar de aanwezigheid van koper in de bodem.

We komen ook voorbij een mooi kapelletje dat onder en tegen de rotswand gebouwd is.

De terugweg verloopt verder over hetzelfde pad dan de heenweg. We gaan ook nog eens tot aan het water van de Krummschnabelsee. Het is wel uitkijken waar we onze voeten zetten, want het krioelt hier van de kleine kikkertjes.

We naderen terug het bergstation van de Grünwaldkopfbahn, maar houden eerst nog even halt op de Hochalm, waar we bij een drankje van het ons omringende landschap genieten. Ook de paarden komen weer in 't zicht.

Na een korte rit, zet de stoeltjeslift ons veilig weer aan de grond in het dalstation te Obertauern. Op de terugweg naar Wagrain genieten we nog volop na van deze zeer geslaagde dag.