Elbigenalp: Imst, Tobadill

7 augustus:

Al van bij het ontwaken zit de zon volop te schijnen. Na het ontbijt trekken we naar Imst waar we rond 10 u afgesproken hebben met Rita, Jos en Bram. Eer we elkaar uiteindelijk gevonden hebben en de eerste woorden gewisseld zijn is het toch al over half elf en trekken we er op uit.
De Rosengartenschlucht is zeker een bezoekje waard, al hebben wij toch al mooiere kloven doorwandeld. Anderzijds is het wel prettig om dit samen met andere bergvrienden en echte Alpenfreaks te kunnen beleven, zo heeft het toch net dat tikje meer.

Als we de kloof bijna door zijn, zien we al wat wolkjes opzetten en voelen we de eerste nog onschuldige druppeltjes.
Het is ondertussen middag geworden en we kunnen nu wel iets eetbaars en vooral dorstlessend verdragen. Ondertussen wordt er gezellig gebabbeld en zouden we zo de tijd vergeten.

Vanaf het terras van het restaurant hebben we ook uitzicht op de stoeltjeslift en de Alpine Coaster, de grootste Alpen-rodelbaan ter wereld. Het ziet er wel leuk uit, dat willen vooral onze jongeren straks wel eens uitproberen. Toch pakt het anders uit. De lucht zit volledig dicht en er valt een stevige plensbui. Als het dan nog gaat onweren wordt van bij de eerste zware donderslag de achtbaan stilgelegd. De stoeltjeslift brengt nog wat toeristen naar het dalstation en stopt er dan ook mee.
Terwijl het onweer wegtrekt wandelen we door het bos terug naar Imst. We kuieren wat rond in het stadje maar een volgende regenbui doet ons de Sankt Johannes Kirche invluchten.

Daarna houden we koffie- en ijspauze.
Ondertussen wordt de regen steeds heftiger en zo te zien zal het niet gauw ophouden. We lopen terug naar de Parkplatz en rijden in het spoor van Jos richting Tobadill. Dit lijkt wel het einde van de wereld, alleen jammer dat we door het slechte weer niet van de omgeving kunnen genieten.
Bij Mary en Peter in Gasthof Alpenblick worden we hartelijk verwelkomd. Lekker tafelen in aangenaam gezelschap, … Mary is een knappe gastvrouw, Peter kent zijn vak als ideale kok, en voor we het beseffen is het toch tijd om afscheid te nemen want we moeten nog een heel eind terug.

Weer in Elbigenalp genieten we nog na van deze prima geslaagde dag.

Rita, Jos en Bram bedankt voor het aangename gezelschap en wie weet tot een volgende gelegenheid.